بیماری پریاپیسم

تا به حال چیزی درباره بیماری پریاپیسم به گوشتان خورده است؟! می دانید که علائم پریاپیسم چیست؟ آیا این بیماری خطرناک می باشد و در رابطه زناشویی شما تاثیر گذار می باشد؟

با ما، در کلینیک سکستراپی دکتر نجات همراه باشید تا بیشتر درباره این بیماری بدانید.

بیماری پریاپیسم چیست؟

در ساده ترین شکل ممکن باید بگوییم که بیماری پریاپیسم نعوظ طولانی مدت و اغلب دردناک آلت تناسلی است.

که باعث می شود خون در آلت تناسلی مانده و نتواند از طریق شریان های آلت تناسلی تخلیه شود.

خوشبختانه باید بگوییم که دراعلب موارد این بیماری با فعالیت های جنسی شما ارتباطی ندارد.

اما یک بیماری جدی است که به دلیل خطر آسیب دائمی بافت به وجود می آید.

انواع  بیماری پریاپیسم

بیماری پریاپیسم دارای انواع مختلفی می باشد که در ادامه آن ها را معرفی کرده و به اختصار توضیح داده ایم.

1. ایسکمیک
2. عود کننده
3. غیر ایسکمیک

 ایسکمیک

این نوع از بیماری که به عنوان پریاپیسم جریان کم نیز شناخته می شود، هنگامی رخ می دهد که خون پس از نعوظ نتواند آلت تناسلی را ترک کند.

 عود کننده

اما درباره نوع دوم بیماری پریاپیسم، که به آن پریاپیسم عود کننده می گویند باید بگوییم که ناشایع است و اغلب در آقایونی که مبتلا به کم خونی می باشند دیده می شود.

غیر ایسکمیک

این نوع به دلیل تنظیم ضعیف جریان خون در آلت تناسلی ایجاد می شود

علائم پریاپیسم

از مهم ترین و اولین ترین علائم این بیماری نعوظ طولانی مدت می باشد.

برخی دیگر از علائم این بیماری به نوع پریاپیسم در حالت وقوع بستگی دارد که در ادامه بیشتر با آن ها آشنا خواهید شد.

• درد آلت تناسلی که با گذشت زمان بدتر می شود
• نعوظی که در آن نوک آلت تناسلی نرم باقی می ماند

پریاپیسم غیر ایسکمیک معمولاً بدون درد است و باعث نعوظی می شود که کاملاً سفت نیست.

مواردی که باعث پریاپیسم می شوند

• داروها
• مواد مخدر
• انواع آسیب ها
• کم خونی
• سرطان
• اختلالات خونی

داروها

مصرف برخی از داروها می توانند بر اعصاب بدن، از جمله آلت تناسلی، تأثیر بگذارند.

به طور معمول، این اعصاب شریان‌هایی را که آلت تناسلی را تامین می‌کنند، گشاد می‌کنند و به آن اجازه می‌دهند تا آب شود و نعوظ پیدا کند.

مواد مخدر

مصرف برخی از مواد مخدر همچون کریستال مت، ماری جوانا، کوکائین و اکستازی باعث بیماری پریاپیسم می شوند.

آسیب

آسیب هایی که به شریان آلت تناسلی، خود آلت تناسلی یا پرینه وارد می شوند از گردش خون جلوگیری می کنند.

کم خونی

گلبول های خونی که شکل های غیر طبیعی دارند باعث انسداد شریان آلت تناسبی شده که نتیجه آن پریاپیسممی باشد.

سرطان

این مورد بسیار نادر می باشد. در برخی از موارد پریاپیسم می تواند با انواع تومورهای سرطانی رخ دهد.

اختلالات خونی

بیماری هایی همچون تالاسمی، لوسمی مزمن و مولتیپل میلوما با پریاپیسم مرتبط هستند.

تشخیص بیماری پریاپیسم

تشخیص این بیماری نیز همچون سایر بیماری های نیاز به معاینات و برررسی های دقیق پزشک متخصص دارد.با نگاه کردن و بررسی اندام تناسلی و کشاله ران شما پزشک متوجه می شود که آیا آسیبی رخ داده است یا خیر!

در اغلب موارد هم برای تشخیص بهتر و درستر نیاز به انجام یک سری آزمایش ها می باشد.

از خون آلت تناسلی شما یک نمونه کوچک گرفته می شود. سیاه بودن خون نشان از پریاپیسم ایسکمیک می باشد.

اما اگر رنگ خون قرمز روشن باشد احتمال دارد که شما به غیر ایسکمیک مبتلا باشید.

از دیگر آزمایش هایی که برای تشخیص این بیماری لازم می باشند عبارتند از:

1. آزمایشات خون
2. سونوگرافی
3. سم شناسی ادرار

نتیجه این آزمایش ها نه تنها مشخص می کند که شما به کدام نوع پریاپیسم مبتلا می باشید بلکه نشان می دهد که چه چیز باعث این بیماری در شما شده است.

عوارض پریاپیسم

• برخی از آقایونی که دچار این بیماری می باشند باید دقت داشته باشند که اگر نعوظ آن ها بیشتر از 4 ساعت طول کشید باید حتما به متخصص مراجعه کنند.
• خونی که در آلت تناسی مانده است اکسیژن ندارد و این مسئله می تواند به بافت های آلت تناسلی آسیب وارد کند.
•  فراموش نکنید که بدون درمان سریع، آسیب دائمی عصبی و اختلال نعوظ ممکن است رخ دهد.
• هر گونه آسیب به بافت حساس آلت تناسلی دائمی است و قابل برگشت نیست.

درمان پریاپیسم

درمان پریاپیسم به نوع و علت آن بستگی دارد. پزشک با ارزیابی و معایناتی که انجام می دهد تشخیص می دهد که آیا ایسکمیک یا غیر ایسکمیک و علت احتمالی آن چه چیز بوده است.

اگر برای 4 ساعت آلت تناسلی نعوظ داشته باشد از داروهای ضد احتقان برای کاهش جریان خون استفاده می شود.

اگر بین 4 تا 6 ساعت نعوظ زول بکشد درمان دارویی موثر می باشد.

اما اگر این تایم بیش از 6 ساعت باشد و دارودرمانی نتیجه بخش نبوده باشد از روش های جراحی برای درمان استفاده می شود.

در نهایت اینکه

درمان سریع بیماری پریاپیسم بهترین کاری است که می توانید انجام دهید.

اما اگر بنا به هر دلیلی درمان را به تعویق بیاندازید به امید اینکه خود به خود بهبود پیدا می کنید باید بگوییم که کاملا در اشتباه هستید.

به تعویق انداختن درمان با مشاهده علائم بیماری پریاپیسم باعث آسیب دائمی به آلت تناسلی خواهد شد.

[faq title=”سوالات مربوط به بیماری پریاپیسم” open1st=”1″ openAll=”0″][faq_item title=”چه کسانی بیشتر به پریاپیسم مبتلا می شوند؟” number=”1″]پریاپیسم معمولاً در مردان 30 ساله و بالاتر رخ می دهد، اما می تواند در دوران کودکی برای مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل( نوعی کم خونی) شروع شود.[/faq_item][faq_item title=”پریاپیسم چه آسیب هایی می تواند ایجاد کند؟” number=”2″]پریاپیسم درمان نشده می تواند منجر به آسیب یا تخریب بافت آلت تناسلی و اختلال نعوظ دائمی شود.[/faq_item][faq_item title=”آیا پریاپیسم می تواند باعث ناباروری شود؟” number=”3″]پریاپیسم یک وضعیت پاتولوژیک نعوظ آلت تناسلی است که فراتر از تحریک جنسی ادامه می یابد. ناتوانی جنسی و ناباروری از مشکلات عمده در بیماران مبتلا به کم خونی است و پریاپیسم به عنوان علت ناتوانی جنسی و ناباروری مطرح شده است.[/faq_item][/faq]